Pandemi süreci; teknolojik araç ve gereçlerin yeterliliğinin sorgulanmasına, dijitalleşmeye hızlı bir şekilde ayak uydurmamıza neden olmuştur. Bu süreçte; uzaktan eğitim, uzaktan çalışma, dijital etkinlikler gibi birçok kavram hayatımıza girdi, kendimizi gerçek olmayan/ sanal mekanlarda birbirimizle iletişim kurarken, müze gezerken bulduk.

Şengüler (2019) sanal mekanı, gerçek mekanların simule edilmiş hali, kısaca gerçek fiziksel mekanın bir benzeri olarak tanımlamaktadır ve günümüzde görsel modellemeyle ve simülasyon tekniklerinin gelişmesiyle sanal ortamlar gerçek mekan algısına oldukça yaklaşmış durumda olduğunu belirtmektedir.

Köksal (2020); mekanın yerden kopuşunu, bu kopuşun uç noktasını ise reel mekânın yerini sanal mekâna bırakmasından oluştuğunu, mekan kavramını eşzamanlılık olanağı üzerinden ele almış, sanal mekana bakış açımızı farklılaştırmıştır.

Covid-19 pandemi sürecinde görülen deneyimler, mekan kavramının dönüştüğünü ve kavrama ilişkin yeniden sorgulama ihtiyacı olduğunu göstermektedir. Mekan üzerinden bir yandan süreci yaşanabilir kılan yeni medya araçları, diğer yandan da fiziksel mekanın sönümlendiği, sanal mekanın biricikliği zorunluluğuna dönüştürmektedir.Ayrıca, mekanın zamansal ve fiziksel birleştirici gücünün yeni medya araçlarının desteği ile sanal mekana aktarıldığını pandemi süreci içerisinde deneyimlemek, fiziksel bir merkeze bağlı kalma zorunluluğunu da ortadan kaldırdığını göstermektedir (Boyacıoğlu, 2020).

​

​

Kaynakça

Boyacıoğlu, Ö. A., (2020). Covid-19 Pandemisinin Müzik Festivallerine Mekansal Etkisi: “Virtual Festival”. Etnomüzikoloji Dergisi, 2. 15 Ocak 2021, https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/1377034. 

Şengüler, S. (2019). Sanal Mekanlar ve Mimarlık Üzerine. 15 Ocak 2021, https://selversenguler.wordpress.com/2019/02/28/sanal-mekanlar-ve-mimarlik-uzerine/. 

​

AuraSuare: Aykut Köksal "Covid-19 Salgını ve Sonrasında Mekan"  izlemek için tıklayınız.

https://www.youtube.com/watch?v=hxrVb0WFsMY&ab_channel=AURA%C4%B0stanbul