Ütopya tahayyüllerindeki eski kent ütopyalarını referans alan söylemler, distopyalarda bilim kurgu eserlerinden yararlanmaktadır. Levent Şahin’in Pandeminin Patafiziği Üzerine Fragmanlar isimli yazısında distopyaların iki öncül etrafında şekillendiği görülür: Zamansal öncül ve güç öncülü. Zamansal öncül; tahayyülün uzak ya da yakın geleceğe havale edilmesi durumu ile güç öncülü ise sistem ya da varlıkları hareketsizleştirecek kadar güçlenmek (örn. Matrix serisi) ya da ortadan kalkarak varlıkları hayatta kalması imkansız bir çevreye mahkum etmek (örn.Mad Max filmi) şeklinde ifade edilebilir. Distopik söylemlerden biri doğayla olan ilişkinin göz ardı edilmeye devam edilmesi ile ortaya çıkacak kuraklık, açlık ve verimsiz topraklar ile karşı karşıya kalma durumu ve bunun sonucunda toprak, su, hatta oksijen üzerine yapılabilecek “kaynak savaşları”dır. Bir diğer söylem pandeminin hızlandırdığı yapay zeka ve robot teknolojilerinin insanların çoğunu işşiz bırakması şeklindedir. Yine yapay zeka teknolojilerinin    evden dışarıya çıkmaya gerek bırakmayacak şekilde gelişmesi (evden sağlık hizmeti verilebilecek kadar) ile bütün iletişimin dijitalleşerek adeta insanları da dijitalleştirmesi ve toplum olma yetisinin kaybedilerek yalnızlaşmanın artması, distopik söylemler arasında kendisine yer bulmaktadır. “Yerel yönetimlerin güçlenmesi, federasyonlara ve özerkliklere dönüşüm” ise seçim güvenliği, demokrasi gibi kavramları olumsuz etkileyeceği ve ırkçı söylemleri arttıracağı düşüncesi ile distopya söylemleri arasında yer almaktadır. Bir diğer söylem “dijitalizmin totaliter bir idare yaratması” ve bunun yeni nesil bir gözetim toplumu yaratarak daha fazla kontrol içeren teknolojik çözümler ile gizliliğin ve mahremiyetin kontrole feda edilmesi şeklindedir. Bu söylem "dijital mutlak gözetim”in tek çıkar yol gibi gösterilmesi sonucunda bu durumun “bireylerce içselleştirilmesi” ile de desteklenmektedir.